ഇന്നത്തെ പ്രഭാതം മഞ്ഞു കൊണ്ടു തിരശ്ശീലയിട്ടതായിരുന്നു.കണ്ണിനു തൊട്ടുമുന്നിലെ കാഴ്ച്ചകള്‍ പോലും അദൃശ്യമാക്കിക്കൊണ്ട് മഞ്ഞ് മൂടിക്കിടന്നു. ഞാനും കുട്ടിയും മഞ്ഞില്‍ മദിച്ചു നടന്നു. വെറുതെ സംസാരിച്ചു അന്തരീക്ഷത്തില്‍ പുകപടലങ്ങള്‍ തീര്‍ത്തു. ദൂരെ ദൂരെ മാറി നിന്നു ഒളിച്ചു കളീച്ചു. “ആര്‍ദ്രമീ ധനുമാസരാവുകളിലൊന്നില്‍....” എന്നു അതിലടങ്ങിയ ദുഖഭാവത്തെ മറന്ന് ഉന്മത്തതയുടെ ലഹരിയില്‍ ചൊല്ലി. മഞ്ഞില്‍ അലിഞ്ഞലിഞ്ഞ് പൊട്ടു പോലെ ആകുന്നു എന്നു സങ്കല്‍പ്പിച്ചു. കടന്നുപോകുന്ന കാറുകള്‍ക്കും മൂടിപ്പുതച്ച അപൂര്‍വം മനുഷ്യര്‍ക്കും മീതെ മഞ്ഞില്‍ പറന്നു നടന്നു. അലസമായി പാറി, കളിയായി...കാറിനു മീതെ ചെന്നു വീണപ്പൊള്‍ മഞ്ഞിനിത്ര ഭാരമോ എന്നു ഉള്ളിലിരുന്നവര്‍ വിറളി പിടിച്ചപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. ചിരിച്ചതു മഞ്ഞു പോലെയായിരുന്നു. പിന്നെ ഞങ്ങളെ കൊണ്ടു പോകാന്‍ കാര്‍ വന്നപ്പോള്‍, സ്വപ്നം വിട്ടു ഞങ്ങള്‍ കാറില്‍ കയറി. എന്നിട്ടു ചില്ലിലൂടെ മഞ്ഞിനെ തൊട്ടു
(09 മാര്‍ച്ച്‌ 2010)
No comments:
അഭിപ്രായം എഴുതാം