വഴി പിരിയലുകള്‍ക്ക് മുന്‍പ്

നീ കേള്‍ക്കണം ,                                          

മൌനം മണക്കുന്ന                    

മനസ്സാഴങ്ങളില്‍                      

മഴയാവാന്‍ കാക്കുന്ന                    

വാക്കുകളുണ്ട്

അര്‍ഥശൂന്യതയുടെ

പേരുദോഷം കോറി

ഇരുള്‍കയങ്ങളില്‍ ഇട്ടു

കൂട്ടി വച്ച മോഹവാക്കുകള്‍

എല്ലാം പറഞ്ഞു 

മതിവരണമെനിക്ക്

നീ,

ഈ മരച്ചുവട്ടില്‍

ഒന്ന് നിന്നേക്കണം ,

പറയുന്നതിലെ പതിര്

പെറുക്കാതെ,

ഉണ്മയെ താങ്ങാതെ

വെറുതെയങ്ങ് കേട്ടാല്‍ മതി,

പറഞ്ഞു തീരാന്‍

നടന്നു തീര്‍ക്കുന്ന

വഴികളില്‍ കൂട്ടെന്ന്

തോന്നിപ്പിച്ചാല്‍ മതി

ജീവിതം, അതാ, ആ

ഇടവഴിയറ്റം വരേയുള്ളൂ

ഒന്നുകൂടി,

പെയ്തൊഴിയുമ്പോള്‍,

പതിഞ്ഞ വാക്കുകള്‍

കൊണ്ടൊന്നു തൊട്ടേക്കണം

ഇടവഴിയറ്റം എത്തിയാല്‍

പിരിയാനുള്ളതെന്ന്

ഇടര്‍ച്ച കൂടാതെ പറയണം

എന്നിട്ട്

ഓര്‍മ്മത്തുള്ളികള്‍ ഒട്ടിപ്പിടിച്ച

ആ മരമൊന്നു കുടയണം

തെറിച്ചു വീഴുന്ന തുള്ളികളില്‍

മനസ്സിലെ ഉണര്‍വിന്റെ

പുതുമണത്തില്‍

ഒഴുകിയെത്താനുള്ളതേയുള്ളൂ

ഇടവഴിയറ്റത്തേയ്ക്ക്