എന്റെ കുട്ടികളെ,
എന്താണ് എനിക്ക് നിങ്ങളോട് പറയാനുള്ളത്? ഇതുവരെ പറഞ്ഞതെല്ലാം ചേര്‍ ത്ത് ഒരു ഉപദേശം? പറയാനുണ്ടായിരുന്നതെല്ലാം ഓര്‍ത്തെടുത്ത് വീണ്ടും ഒരു പ്രഭാഷണം? അതോ പറയേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് തോന്നിയവയെല്ലാം കോര്‍ ത്തെടുത്തു ഒരു ഏറ്റു പറച്ചില്‍?
എല്ലാം ഉണ്ടാവാം.നിങ്ങള്‍ എനിക്ക് മനസ്സില്‍ ഏറ്റി തന്ന രസച്ചരട് ഇവയെല്ലാം കോര്‍ത്തിണക്കിയവ തന്നെ.
ഈ ഒരു വര്‍ഷത്തെ യാത്രയുടെ ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പ്‌ എഴുതുമ്പോള്‍ എങ്ങനെ ആണ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങുക? എന്റെ സ്കൂള്‍ ദിവസങ്ങളിലെ ആരാവണം എന്ന ചോദ്യ ത്തിന് ഉത്തരമായി എഴുതിയ അദ്ധ്യാപിക എന്ന സങ്കല്‍പ്പത്തെ കുറിച്ച് പറ ഞ്ഞു കൊണ്ട്? ചൂണ്ടു വിരലില്‍ ബാല്യത്തെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു ഈ വലിയ ലോ കത്തിന്റെ അത്ഭുതങ്ങളിലേക്ക് നടത്തേണ്ടുന്നവള്‍... അവരില്‍ അറിവിന്റെ കൌതുകങ്ങള്‍ ഉണര്‍ത്തുന്നവള്‍ അറിവിന്റെ ലോകം മനസ്സില്‍ വിരിയിക്കുന്ന മഴവില്ല് അവരുടെ കണ്ണുകളില്‍ തെളിയുമ്പോള്‍ ഒരു പുഞ്ചിരി ചുണ്ടില്‍ ചേര്‍ ത്ത് വയ്ക്കുന്നവള്‍................... അങ്ങനെ സങ്കല്പങ്ങള്‍ ഏറെ ആയിരുന്നു.
ഇന്ന്..!!! ഇന്ന് ഞാന്‍ എങ്ങനെ നിങ്ങളെ ചൂണ്ടുവിരലില്‍ കോര്‍ത്ത്‌ എന്റെ ഈ ചെറിയ ലോകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകും?നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ മുന്നില്‍ പുതിയ യന്ത്രയു ഗം അറിവിന്റെ വാതായനങ്ങള്‍ അനന്തമായി തുറന്നിടുമ്പോള്‍? ഞങ്ങള്‍ അറി യുന്നു കുട്ടികളെ,അറിവിന്‌ അധ്യാപികയുടെ രൂപമോ മുതിര്‍ന്നവരുടെ ഉപദേ ശത്തിന്റെ രൂപമോ പ്രസക്തമല്ല നിങ്ങളുടെ ലോകത്തെന്നു. അത്‌ സൌഹൃദ ങ്ങളുടെ ലോകമാണ്.അതിലേക്കുള്ള ശീട്ട്"സ്നേഹം"മാത്രമാണ് എന്നും.
നിങ്ങള്‍ എനിക്ക് മുന്നിലെ നല്ല ശ്രോതാക്കള്‍ ആയപ്പോഴെല്ലാം ഒരു ലീഡര്‍ ആ യും,പഠിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ മാസ്മരികതയില്‍ ചുറ്റും മറക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ടീച്ചര്‍ ആയും,നിങ്ങളുടെ കൊച്ചുലോകത്തെ വര്‍ത്തമാനങ്ങള്‍ക്ക് ചെവിയോര്‍ത്തിരി ക്കുമ്പോള്‍ ഒരു നല്ല സുഹൃത്തായും, ചെറിയ ചെറിയ വേദനകളില്‍ നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് തളരുമ്പോള്‍ ചേര്‍ത്ത്പിടിച്ചു ഒരു അമ്മയായും എന്നില്‍ നിന്നു അകന്നു പോകുമ്പോള്‍ വേദനിച്ചും എന്നേക്കാള്‍ മറ്റുള്ളവരോട് അടുക്കുമ്പോള്‍ ഒരല്‍ പം ദേഷ്യം തോന്നിയും വളരെ വളരെ ചലനമുള്ള മനസ്സുമായി ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ ക്കിടയില്‍ കയറിപ്പറ്റാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നു.ആസ്വദിച്ചിരുന്നു ഞാനെല്ലാം എങ്കിലും കൌതുകമേറുക ഒരു കൈപ്പാടകലെ നിന്നു നിരീക്ഷിക്കുന്നതിലാണ്‌ എന്ന് പറ ഞ്ഞു തന്നതും എന്റെ കുട്ടികളെ നിങ്ങള്‍ തന്നെ ...
നിങ്ങളുടെ കുസൃതികള്‍ മൃദുലമായ മനസ്സ്, അസൂയ, പരദൂഷണം, ചെറിയ ചെ
റിയ തീപ്പൊരികള്‍,വന്യത,സൌഹൃദങ്ങളുടെ ഭംഗി,ചെറിയ പരാതികള്‍,സങ്ക ടങ്ങള്‍,ഒറ്റപ്പെടല്‍,വാദപ്രതിവാദങ്ങള്‍., മനോഹരമായിരുന്നു മറകളില്ലാത്ത നി ങ്ങളുടെ ലോകം. ഇതുതന്നെ ആണ് ശരിയായ ക്ലാസ്സ്‌ റൂം
തുറന്ന മനസ്സോടെ ഈ എല്ലാ ഭാവങ്ങളോടും പുഞ്ചിരിച്ചു നില്‍ക്കുക പ്രയാസം തന്നെ.ഒരു പക്ഷെ നിങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കി തന്ന വലിയ പാഠവും അതായിരിക്കും "ആ പുഞ്ചിരി തന്നെയാണ് ശരിയായ സ്നേഹം"എന്ന്.അങ്ങനെ ഞാനൊരു പഠിതാവുമായി........
(20 ഫെബ്രുവരി 2012 )
Sudha Mam very relatable n beautiful narration , nannayittunde
ReplyDelete